راندمان تبدیل پانل های فتوولتائیک خورشیدی زمانی بالاتر است که نور تابشی به سطح پانل عمود بر صفحه پانل برخورد می کند.با توجه به اینکه خورشید منبع نور دائمی در حال حرکت است، این تنها یک بار در روز با نصب ثابت اتفاق می افتد!با این حال، یک سیستم مکانیکی به نام ردیاب خورشیدی را می توان برای حرکت مداوم پانل های فتوولتائیک به گونه ای که مستقیماً رو به خورشید باشد استفاده کرد.ردیاب های خورشیدی معمولاً خروجی آرایه های خورشیدی را از 20٪ به 40٪ افزایش می دهند.

طرح‌های مختلف ردیاب خورشیدی وجود دارد که شامل روش‌ها و تکنیک‌های مختلفی برای ساخت پانل‌های فتوولتائیک متحرک می‌شود که از نزدیک خورشید را دنبال کنند.با این حال، اساساً ردیاب های خورشیدی را می توان به دو نوع اصلی تقسیم کرد: تک محوره و دو محوره.

برخی از طرح های معمولی تک محور عبارتند از:

برخی از طرح های معمولی دو محوره عبارتند از:

از کنترل‌های حلقه باز برای تعیین تقریباً حرکت ردیاب برای دنبال کردن خورشید استفاده کنید.این کنترل ها حرکت خورشید را از طلوع تا غروب خورشید بر اساس زمان نصب و عرض جغرافیایی محاسبه می کنند و برنامه های حرکتی مربوطه را برای جابجایی آرایه PV توسعه می دهند.با این حال، بارهای محیطی (باد، برف، یخ، و غیره) و اشتباهات موقعیت یابی انباشته باعث می شود سیستم های حلقه باز در طول زمان کمتر ایده آل (و دقت کمتری) داشته باشند.هیچ تضمینی وجود ندارد که ردیاب در واقع به جایی اشاره می کند که کنترل فکر می کند باید باشد.

استفاده از بازخورد موقعیت می‌تواند دقت ردیابی را بهبود بخشد و به اطمینان حاصل شود که آرایه خورشیدی واقعاً در جایی قرار می‌گیرد که کنترل‌ها نشان می‌دهند، بسته به زمان روز و زمان سال، به ویژه پس از رویدادهای هواشناسی شامل بادهای شدید، برف و یخ.

بدیهی است که هندسه طراحی و مکانیک سینماتیکی ردیاب به تعیین بهترین راه حل برای بازخورد موقعیت کمک می کند.برای ارائه بازخورد موقعیت به ردیاب های خورشیدی می توان از پنج فناوری سنجش مختلف استفاده کرد.من به طور خلاصه مزایای منحصر به فرد هر روش را شرح خواهم داد.